Uwaga: Poniższy artykuł pomoże Ci w: Czarny łabędź: wpływ wysoce nieprawdopodobnego autorstwa Nassima Taleba
Nasim Nicholas Taleb jest dobrze znanym głosem w obszarach tematycznych związanych z ryzykiem, przypadkowością i niepewnością.
Były handlowiec opcjami, analityk ryzyka i zarządzający funduszami hedgingowymi, Taleb jest obecnie uważany za naukowca, eseistę i pełni funkcję wybitnego profesora inżynierii ryzyka na New York University Tandon School of Engineering.
Wcześniej recenzowałem inną książkę Taleba – Oszukany przez losowość: ukryta rola przypadku w życiu i na rynkach.
Taleb zaczyna swoją książkę definiując, czym jest Czarny Łabędź: jest odstający, ma ekstremalny wpływ, a ludzie znajdują wyjaśnienia tego po fakcie.
Czarny łabędź odnosi się do rzadkich zdarzeń, czyli niepewności.
Czarny łabędź jest kontynuacją i częścią czterech książek z jego serii, która obejmuje: Oszukany przez losowość, Czarny łabędź, Antykruchość i Łoże Prokrustesa.
Część pierwsza: Antybiblioteka Umberto Eco, czyli jak szukamy walidacji
Taleb dalej krótko opisuje swoje dzieciństwo i to, że nikt nie był w stanie przewidzieć wojny i niepokojów w Libanie (lub Lewancie, jak woli nazywać główne miasta wschodniej części Morza Śródziemnego), regionie, w którym od wieków panował pokój. a następnie niemal z dnia na dzień przekształcił się w wojnę domową.
Dla niego był to przykład wydarzenia Czarnego Łabędzia i pokazuje, że ludzie są okropni w przewidywaniu przyszłości, ale świetni w znajdowaniu wyjaśnień wydarzeń, patrząc wstecz (samooszukiwanie się).
Dzieli losowość na dwie kategorie: losowość typu 1 (lub ) obejmująca wzrost i wagę osób, wypadki samochodowe, wskaźniki śmiertelności itp. oraz losowość typu 2 () obejmująca bogactwo, rynki finansowe, stopy inflacji, dane ekonomiczne, sprzedaż książek na autor itp.
Przeciętny stan dobrze współpracuje z krzywą dzwonową (rozkład gaussowski), podczas gdy ekstremista odnosi się do spraw, które są skalowalne i nie są odpowiednio reprezentowane przez krzywą dzwonową.
Mówi o problemie indukcji (problem Hume’a).
Problem Czarnego Łabędzia jest produktem ubocznym Twoich oczekiwań.
„Innymi słowy, dzieje się to w stosunku do twoich oczekiwań”.
Nasza reakcja na informacje lub wydarzenia opiera się na innych otaczających je informacjach (lub ramach) – niekoniecznie na ich wartości logicznej (błąd w obie strony).
Na wszystko staramy się znaleźć wytłumaczenie i robimy to podświadomie.
Jest to „… związane z naszym upodobaniem do zwięzłych historii zamiast surowych prawd”.
Wewnętrzne mechanizmy, które przyczyniają się do naszej ślepoty na Czarne Łabędzie, obejmują i.
Część druga: Po prostu nie możemy przewidzieć
Tutaj Taleb zauważa, że po prostu nie możemy przewidzieć wielkich wydarzeń, które mogą mieć na nas znaczący wpływ – dobry lub zły.
Czarny łabędź ma trzy atrybuty:
- Nieprzewidywalność
- Konsekwencje
- Wyjaśnialność retrospektywna
Taleb wprowadza strategię inwestycyjną – – technika, która jest jednocześnie „hiperkonserwatywna” i „hiperagresywna”, jak inwestowanie 85-90% swoich środków w bony skarbowe (wyjątkowo bezpieczne), a pozostałe 10-15% w niezwykle ryzykowne (spekulacyjne) zakłady, które są wysoce lewarowany.
Maksymalnie możesz stracić 10-15% swojego portfela, mając pozytywną ekspozycję na Czarnego Łabędzia.
Zakładam, że to właśnie takie transakcje przyniosły Talebowi miliony dolarów podczas krachów finansowych w latach 1987 i 2007/2008.
Część trzecia: Te szare łabędzie z Ekstremistanu
Autor uważa, że lepiej nam będzie bez krzywej dzwonowej Gaussa, ponieważ znacznie zaniża ona ryzyko i prawdopodobieństwo wystąpienia Czarnego Łabędzia.
I podobnie jak w „Fooled by Randomness” okazuje pogardę dla prognostów ekonomicznych i niektórych laureatów Nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii – w tym Harry’ego Markowitza, Williama Sharpe’a, Myrona Scholesa, Roberta Mertona itp.
Pamiętaj, że Robert Merton i Myron Scholes byli partnerami założycielami LTCM, firmy handlowej, która zbankrutowała podczas rosyjskiego kryzysu finansowego – wydarzenia Czarnego Łabędzia.
Taleb dalej odnosi się do krzywej dzwonowej jako .
Umieszczanie w określonym gatunku jest trudne.
Czyta się to jak mieszankę klasyki, filozofii, historii, trochę ekonomii (chociaż myślę, że Taleb stanowczo temu zaprzeczy), osobistych rozmyślań i wielu innych.
W zależności od twojego wykształcenia i/lub znajomości innych pism autora i jego stylu pisania, trudności, jakie możesz napotkać podczas czytania lub rozumienia książki, mogą wynosić od 1 do 10 w skali, gdzie „1” oznacza łatwe i łatwe „10” jest absolutnie nieczytelne.
Ogólnie rzecz biorąc, za wartość zawartych w niej informacji, oceniam książkę ogólnie na 4 z 5 gwiazdek.
Dla przypomnienia, lubię tego autora za jego sprzeczne poglądy, brak szacunku dla „establishmentu” i gotowość do energicznej (a czasem zaciekłej) debaty na temat wiedzy podręcznikowej, którą zawsze uważaliśmy za oczywistą.
Kilka innych cytatów z Czarnego łabędzia:
Wniosek
jest jedną z czterech innych książek przełomowych.
Inne książki, które przeczytałem i polecam z tej serii na temat niepewności, to Fooled by Randomness (Amazon) i Antifragile: Things that Gain from Disorder (Amazon).
